Türkiye iki

Dierbare volgelingen,

Wederom is een meer dan draconitische maand verstreken sedert mijn laatste blogverschijnen en enkele etmalen geleden bereikte mij eveneens een waarschuwend-smekende aansporing vanwege die éne bijzondere, ten gevolge waarvan uw apostolische Bruggenbouwer heden overgaat tot het plegen van zijn éénenzestigste papale bul. Het opschrift prijkend boven deze breve vormt naar alle klaarblijkelijkheid een referentie aan één van mijn voorgaande geschriften, met name dat van afgelopen maart. De kans bestaat dan ook wel degelijk dat personen en/of toestanden vermeld in die voorjaarlijkse missive recurrentie vertonen in onderhavig bericht. Mocht zulk een repetitieve verschijning jullie tegen de borst stuiten, dan wil ik nu meteen al deemoedig op de borst kloppen en mij daarvoor verontschuldigen.

Vooreerst wens ik onder de aandacht te brengen het feit dat één van onze neven, Johan, zich zowat een maand geleden vrijwillig tot de huwelijkse staat heeft begeven met Annelies en beiden waren zo attent om iedereen van de familie uit te nodigen die belangrijke stap in hun leven mee te vieren en in de verf te zetten. Konterfeitsels van het grootse avondfeest zijn niet voorradig, maar het hieronderstaande lichtdrukmaal geeft wel een kijk op het gelukkige paar, slechts luttele ogenblikken na het ondergaan van dit sacrament. Vanzelfsprekend wensen Aloysia en ikzelve hen allebei een gelukkig verderzetten van hun engagement toe.


Het eigenlijke culminatieve orgelpunt van de feitelijkheden tijdens de afgelopen periode werd echter zeker gevormd door onze tweedemaalse trektocht doorheen Turkije. Het reisgenootschap was kwantitatief, maar zekerlijk ook kwalitatief vergelijkbaar met de gezellen van het afgelopen voorjaar. Tussen de verblijven in een vijftal hotels door konden wij onder leiding van een deskundige gids-reisleider verscheidene plaatsen visiteren, die deel uitmaken van ons klassiek Griekse en tevens joods-christelijke werelderfgoed als daar zijn Aphrodisias, Ephese, Pergamon, Troje, Istanbul en Laodicea. Hieronderstaande afbeeldingen, vervaardigd met haar eigen camera obscura, schenkt Aloysia Prima ons met graagte.



Hierboven herkennen jullie ongetwijfeld Ronald, allergezelligst gezeten op één van de latrines in de hoofdstraat van Ephese. Naast hem, in even gezellige pose, aanschouwt u mijzelve.


In dezelfde stad vonden wij deze gedenkplaat verwijzend naar één mijner illustere voorgangers, met name Paulus VI, die alhier aanwezend was in het gezegende jaar onzes Heren 1967, weliswaar niet gezeten op één van de latrines.


Hierboven een illustratie voorstellende Hèt Houten Paard van Troje, helaas niet voorstellende Aloysia en Aloysius, vermits dezen zich te dien tijde in de buik van het paard zelve ophielden.


Deze fotografie nam Aloysia op sluikse wijze van de muezzin van dienst in het vermaarde Topkapipaleis, hartje Istanbul, die met zijn religieuze gezangen de harten der bezoekers verlustigde.


Hierboven wordt een beeld geschetst van het enthousiaste vieren van hun Nationale Feestdag door een groot aantal van onze Turkse medemensen. Niet toevallig zijn de talrijke oranjetinten in het feestgebeuren, want tegelijkertijd werd ook het vijfendertigjarig huwelijk van Margreet en Dirk-Jan gevierd, twee leden van ons gezelschap.


Tenslotte een allerlaatste beeld uit de Turkse opgravingenreeks, ter illustratie van het gegeven dat hedendaags deze werkzaamheden uitgevoerd worden met wel erg moderne, en op het eerste zicht radicale middelen. Plaats van het vertoonde : Laodicea

Dat deze reis tot gevolg heeft gehad dat mensen dichter bij elkaar werden gebracht, mag blijken uit het feit dat wij heden nog een bezoek brachten aan het sympathieke koppel uit de omgeving van Breda in het Zeeuwse Wemeldingen, alwaar wij onderstaande fotografische opname konden vervaardigen, die wij jullie in het geheel niet wensen te onthouden.



De aandachtige lezers en lezeressen die deze missive tot het einde toe hebben gevolgd wens ik te danken en hiermee neem ik graag afscheid en hoop van u hetzelfde.

A.P.