Tempus fugit

Nooit, nog niet in de verste verte, had ik het inzicht, laat staan het voornemen jullie allen, waarde volgelingen, méér dan een jaar de kans te geven van mijn, zo niet geregelde, dan toch zeker regelmatige berichten te laten genieten. Nu ik vanavond echter, in verleiding gebracht door mijn hooggewaardeerde vriend en begeleider, de alomtegenwoordige Polo, de blik wierp op de allereerste beginselen, de origine als het ware van dit bloggebeuren, met alle mogelijke, vooral aangename en levenslust-opwekkende gevolgen, kwam ik in mijn schamele pauselijkheid, tot de vaststelling dat wij reeds meer dan een volledig jaar blogsgewijs communiceren.
Mijn coole voorgangers Mamertus, Pancratius, Servatius en Bonifacius, die er dit jaar overigens absoluut niets van bakten, moeten er vorig jaar toch voor iets tussen gezeten hebben, dat het initiatief uiteindelijk een concrete vorm aannam, want het eerste bericht, die naam waardig, blijkt te dateren van 11 mei 2005, precies Mamertusdag. Dat in bedoeld bericht het optreden van Marco ter gelegenheid van een personeelsvergadering ter sprake kwam, wijst er eens te meer op dat het initiatief vanaf het prille begin de noodzakelijke steun van een begrijpende, van een diep-inzichtelijke, verwante ziel mocht ervaren.
Wat de actualiteit van de afgelopen maand betreft, kunnen wij eigenlijk kort zijn: na de Paasvakantie hebben we de draad van het schoolwerk en -leven weer opgepakt, met de bedoeling om onze pupillen een dieper inzicht in alle mogelijke onderwerpen te verschaffen, daarbij al of niet overgaand tot het testen van hun verworven kennis.
Daarnaast hebben mijn Aloysia en mijzelf, na jaren, weer eens kennisgemaakt met vooral de verrassend-aangename kanten van Amsterdam, de grachten, de pleinen, de parken en de musea. Wat die laatste aangaat, durven wij gerust ieder van jullie Rembrandt-Caravaggio aanraden (loopt nog tot 18 juni 2006 in het Van Gogh museum, meer hierover ongetwijfeld op www.vangoghmuseum.nl). Voor ons beiden was dit een ideale uitstap, die ons de nodige energie schonk om de laatste schoolweken, opendeurdagen allerhande, proefwerken, inschrijvingen en de hele reutemeteut te laten voor wat ze zijn, fenomenen van voorbijgaande aard.
Het middernachtelijk uur nadert, morgen moet mijn rammelende vehikel een grondige beurt ondergaan, kortom ik voel dat hier een einde aan zit te komen en wil daarom jullie allen en één in het bijzonder nog even vlug een vruchtbare, genietbare schooldag toewensen.
Pauselijke groeten
A.P.