Thursday, November 15, 2007

Toch nog Koningsdag

Waarde ferventelingen,

Sommigen onder u, en ongetwijfeld één van jullie in het bijzonder, zal zich herinneren dat mijn epistel van zowat precies een jaar geleden refereerde aan de possibiliteit dat wij dit jaar de festiviteit, waarnaar in de titel verwezen wordt, niet meer zouden kunnen meemaken, en dit niet omwille van het verscheiden van Uwe Pauselijke Hoogheiligheid, maar eerder omdat de tegennatuurlijke constructie, waarover het voorwerp van de heden gehouden plechtige vieringen allerhande, al dan niet gehinderd door een geremplaceerd bekkenonderdeel, door allerlei erfelijke en genetisch bepaalde circumstanties nog steeds de "plak zwaait", niet langer zou existeren.
In al zijn transcendente en immanente glorie heeft mijn Allerhoogste Wijsheid, waarschijnlijk onder de gedaante van een simpele duif, beslist om de onverwijlde separatie van de regio's naar een latere datum te renvooieren, wellicht omdat Zij de reciproque emotionaliteiten van de beide hogergenoemde nog tot aggravatie wil leiden. Mijn vurigste wens is het in mijn pontificale hoedanigheid nog mee te maken dat uiteindelijk overgegaan wordt tot het sinds lang onvermijdelijke, waarbij de plausibele royale opvolger niet langer op handels- en andere missies gezonden zal hoeven te worden, maar zich eerder zal wijden aan het onderhoud van zijn ondertussen wederom op uitbreiding afstevenende gezin.

Genoeg echter gezwetst over deze heikele kwestie; wij hebben reeds te veel aandacht aan dit onderwerp besteed en willen nu verder eerder een relaas ophangen omtrent de eventueel belangrijke gebeurtenissen van de afgelopen maand, zodat ieder van jullie op de hoogte blijft
van het reilen en zeilen van ondergetekende Onfeilbaarheid.
De afgelopen weken was ik onder mijn eigenste en toch virtueel ingebeelde grandeur te gast op een traditionele expositie van boekdrukwerken, dit jaar alweer voor de 71ste maal georganiseerd. Ik bevond mij daarbij in onverdacht literair en intellectueel gezelschap, dat Mij onafgebroken bleef volgen, zoals jullie in de hieronderafgebeelde illustratie kunnen bemerken.



Dat Sam, Jean-Pol en de Nest zich de gehele tijd zo ernstig en tevens bescheiden op de achtergrond positioneerden, had ongetwijfeld te maken met de eerder filosofische tekst op de rug van mijn T-shirt, waarbij de existentialiteit zelve ter discussie werd gesteld op Descartiaanse wijze. Het zou al te erg zijn mocht door die foto en het bijkomende commentaar de indruk gewekt worden als zou ik de voorbije maand enkel aan te treffen zijn geweest in de onmiddellijke nabijheid van manuscripten, van welke origine dan ook.

Een ander hoogtepunt qua levenservaring mocht uw Hoogheilige Pauselijkheid recentelijk ondervinden in de nabijheid van een moderne arena, gevuld met een tweeëntwintigtal gladiatoren, die enige vastgestelde tijd doorbrachten met het achternalopen van een circulair object, dat zij na het inhalen verder projecteerden, waarna de handeling zich vrijwel altoosdurend herhaalde. Het gevecht eindigde in een gelijke stand, waar beide partijen zich minnelijk in schikten. Edoch voor mij was deze manifestatie een ideale gelegenheid om na twee volle maanden afwezigheid nogmaals allerlei verhalen te aanhoren en revelaties te ondergaan omtrent ons geliefde Instituut. Zowel mijn hogelijk gewaardeerde kompaan MP als de jongedame die hem vergezelde en, niet te vergeten, zeker ook één van de gladiatoren die de einduitslag ten zeerste mee bepaalde, brachten mij op de hoogte van hoogst interessante wetenswaardigheden aangaande wie met wie, en waarom dan wel ... kortom, een onvergetelijke namiddag in de Driehoevengrensstraat en zekerlijk voor herhaling vatbaar. Helaas kan ik van dit toppunt geen enkele afbeelding meegeven.

Dit in tegenstelling tot wat nu verder nog zal volgen. Omdat ik weet dat een groot aantal onder jullie zich vrijwel constant afvraagt "Hoe zou de grote Aloysius Primus er toch in slagen om dat spreekwoordelijke zwarte gat te vermijden?", volgt hier kort, en zeker niet extensief, een greep uit de talloze activiteiten waaraan hij zich dezer dagen te buiten gaat. Naast het oplossen van dagelijkse sudoku's allerhande houdt hij zich onledig met snoei-, zaag- en schilderwerk, wat ten overvloede aangetoond wordt door de twee volgende afbeeldingen.



Hierboven zien jullie mij na de herfstsnoei van de eik voor mijn Castel Gandolfo, hiertoe gedwongen doordat "Gruun Ingrid" al enkele jaren niet meer overgaat tot de organisatie van de noodzakelijke handelingen om de stam van uitwas te ontdoen.

En de volgende, tevens laatste lichtdrukmaal, hieronder, toont mij ter gelegenheid van één van de zeldzame keren dat ik door het dak ga, in dit geval het dak van de veranda dat vervangen diende te worden na die vroeg-julise hagelstormbui, waarover jullie in één van mijn voorgaande herderlijke brieven berichtte. Dat ik volop bezig ben de draagbalken van een laatste verflaag te voorzien, ontgaat de aandachtige toeschouwer onder jullie zeker niet.


Mij rest enkel nog jullie allen, zonder één uitzondering, nog veel werkgenot toe te wensen, in de voorbereiding van de komende proefwerken. Toch kan ik niet nalaten om één onder jullie speciaal een spoedig herstel toe te wensen, na zijn zwaar fietsongeval en ik druk de hoop uit hem wederommaals te kunnen ontmoeten na de Kerstvakantie.