Hier zijn we weer
Allen en één in het bijzonder,
"De weg naar de hel ligt ermee geplaveid", hield de vorige generatie ons meermalen voor en misschien had ze ook nog wel gelijk. Voor alle duidelijkheid: mijn onfeilbare pontificaliteit heeft het wel degelijk over "goede voornemens". Daaruit leerde ik jaren geleden al, dat ik mij daar niet al te veel aan mocht bezondigen en dus deed ik dat ook maar hoogstzelden... tot ik, ik geloof dat het zowat eind juni was, die éne bijzondere ontmoette, ergens niet ver van de Zusters Clarissen in de buurt van het Ravenhof, en hem kond maakte, dat de kans bestond dat ik zou afwijken van mijn geliefde stelregel: tijdens de Grote Vakantie doen wij niet aan blogmakerij. Uiteindelijk is het principe glorierijk overeind gebleven en allicht is het nog maar goed zo; het zou ons ongetwijfeld te ver leiden, mochten we hier nog langer bij blijven stilstaan, wij hebben, denk ik, ruimschoots ons punt gemaakt en gaan dus over tot de orde van de dag.
Een eerste vermeldenswaardige aangelegenheid sedert de publicatie van ons vorig herderlijk schrijven, waren zekerlijk de enkele dagen die Aloysia en ikzelve doorbrachten aan onze Noordzeekust, samen met jeugdvrienden uit het verste oosten van onze Vlaamse regio, meer bepaald uit Dilsen Rotem. Tezamen brachten wij een hogelijk gewaardeerd bezoek aan Lissewege, onder andere ook daar één van onze Limburgse vrienden al geredelijk lange tijd met het plan rondliep om tijdens de maand juli een meer dan tweehonderd kilometer lange voettocht naar Compostela af te leggen - zij is inderdaad niet de énige die met zulke intenties behept is - en omdat ook Lissewege een "Sint-Jacobskapel" bezit. De hieronderstaande lichtdrukmaal toont haar echtgenoot en ons beiden, waarbij het halo van mijn pauselijke keerzijde toepasselijk zorgt voor een eclatante reflectie van even schitterende zonnestralen in de schaduw van de hoofdkerk, waarbinnen het St.-Jacobsaltaar een halteplaats was voor voornamelijk Scandinavische en Baltische pelgrims op weg naar Santiago.
Begin juli bracht Aloysia en mijzelve na meer dan dertig jaar wederom naar het Kasteel van Schoten, voor de éénenvijftigste uitvoering van het Wereldfestival, en wel op uitnodiging van één van de sympathieke medewerkers én tevens oud-collega Xavier. Wegens minder goede weersomstandigheden tijdens het etmaal volgend op de Vlaamse Nationale Feestdag mochten wij van het spetterende spektakel genieten binnen de tent, op uitgelezen VIP-plaatsen. Vooral de groep uit Vanuatu, hieronder afgebeeld, maakte op ons beiden een overweldigende indruk!
Die dansers zijn zo'n vriendelijk volkje, dat ze Xavier gelijk uitnodigden naar hun eigenste eiland, wat ertoe zou kunnen leiden, dat hij volgend schooljaar ook een sabbatjaar aanpakt... Mocht je graag een betere impressie krijgen van de vertoonde kunsten, druk dan hieronder op de afbeelding en daarna op het witte pijltje (iets naar beneden op het volgende scherm te zien) en een totaal andere wereld opent zich voor je ogen en oren en - wie weet - krijg je dan de kriebels om naar de tweeënvijftigste uitgave te gaan kijken.
Tijdrekenkundig beschouwd volgde enkele dagen later wederommaals een excursie naar het Germania van collega Ratzinger, waarbij deze keer Erpolzheim het voornaamste eindstation vormde en mijn drie Gratiën en ikzelve genoten van uitstapjes langs de Weinstraße en ook naar o.a. Worms en Mainz, meestal met de bedoeling om ook religieuze en museale bouwwerken met ons bezoek te vereren. Dat wij zulks graag laten afwisselen met allerlei gekheden, wordt nog het best geïllustreerd door de volgende fotografische opname, waarbij een beeld wordt geschetst van mijzelve als verafbeelding van de wijngod Bacchus, die vantussen de ranken wijst op het gevaar voor eenieder onder ons die met overmaat zich laaft aan de voortbrengselen van de vruchten des velds. Moge dit ook een waarschuwing inhouden voor het wijselijk hanteren en tot zich nemen van alle mogelijke Duvelse genotmiddelen.
Jullie overladen met nog meer afbeeldingen en uitweidingen over visites aan paleizen, kastelen, kathedralen en andere monumenten wens ik niet te doen, maar een enkel beeld, vastgelegd in de buurt van de Aachener Dom, kan ik jullie toch niet ontzeggen. Of deze opstelling bedoeld was als kunstwerk werd ons niet verklaard, maar wij vonden het toch een wondermooi gezicht.
Na die Germaanse week hebben Aloysia en ikzelve onze tijd met vereende krachten vooral thuis en in de nabije omgeving doorgebracht, waarbij tuingewassen, grasvelden, fruitbomen allerhande met goede zorgen werden omringd. Tussendoor konden wij het niet laten om exposities te bezoeken, al of niet vergezeld van onze pauselijke kleinkinderen. Zo was er, als uitloper van het afscheid dat mijn eegade nam van haar Instituut, eind augustus een uitstap naar onze hoofdstad en een bezoek aan het pas geopende fonkelnieuwe Magrittemuseum. Museum- en verplaatsingstickets waren ons beiden bezorgd door het personeel van die Essense onderwijsinstelling en, wees ervan overtuigd, wij hebben er voluit van genoten in het gezelschap van duizenden anderen, van alle mogelijke nationaliteiten. Een voorbeeld uit de
collectie kunnen jullie hieronder bewonderen.
Samen met Nieke en Wanne hebben oma en opa op één van die vele zonovergoten namiddagen ook nog een felgesmaakt bezoek gebracht aan het Karrenmuseum, vlakbij de Kiekenhoeve, tijdens de laatste voorbereidingsdagen voor de Stoet "850 Jaar Essen". Niet alleen de ijsjes werden gesmaakt of de springkastelen werden getest, maar ook de tientallen karren en wagens met belangstelling benaderd, ten bewijze waarvan hieronder een foto waarop ze bereidwillig poseren.
Een allerlaatste onderwerp voor deze bulle werd alreeds zijdelings aangeraakt in de vorige alinea, namelijk de Historische Stoet ter herdenking van de stichting van de gemeente Essen in 1159, precies 850 jaar geleden. Dat ook deze manifestatie mede door de participatie van een aanzienlijk aantal oud-collega's een hoge luister bereikte, heeft ertoe bijgedragen dat Aloysia en ikzelve het schouwspel onder de stralendblauwe hemel met intense attentie hebben beleefd. Slechts één voorbeeld van de vertoonde taferelen willen wij jullie hieronder indiceren, weliswaar één zonder afbeelding van ex-mede-ambtgenoten, maar ter illustratie van het opvallende fenomeen, dat telkens wanneer er Neder-Essenaren (je-weet-wel!) betrokken waren bij de performance er danig veel kabaal, bombarie, zeg maar stennis mee gemoeid was. Vandaar dan ook dit beeld van een schermutseling tussen Spaanse hellebaardiers enerzijds en enkele recalcitrante leden van de "borgerij" of stadswacht van Bergen op Zoom anderzijds. Dat even later zowel een ambulance als een MUG dienden te interveniëren berust op louter toeval.
Uiteindelijk afscheid van jullie allen nemen zou ik willen doen met een referentie naar de informatie verschaft door onze jongste telg als medewerker van de krant die zorgde voor de historische primeur van een op het internet te volgen "voetbal"wedstrijd van onze Roze Druiven in Armenië. Zij zorgt voor de lokale nieuwtjes van onze gemeente Kalmthout en treedt hiermee glansrijk in de voetsporen van mijzelve. Een simpel klikken op deze link, brengt jullie meteen op de goede site.
A.P.
"De weg naar de hel ligt ermee geplaveid", hield de vorige generatie ons meermalen voor en misschien had ze ook nog wel gelijk. Voor alle duidelijkheid: mijn onfeilbare pontificaliteit heeft het wel degelijk over "goede voornemens". Daaruit leerde ik jaren geleden al, dat ik mij daar niet al te veel aan mocht bezondigen en dus deed ik dat ook maar hoogstzelden... tot ik, ik geloof dat het zowat eind juni was, die éne bijzondere ontmoette, ergens niet ver van de Zusters Clarissen in de buurt van het Ravenhof, en hem kond maakte, dat de kans bestond dat ik zou afwijken van mijn geliefde stelregel: tijdens de Grote Vakantie doen wij niet aan blogmakerij. Uiteindelijk is het principe glorierijk overeind gebleven en allicht is het nog maar goed zo; het zou ons ongetwijfeld te ver leiden, mochten we hier nog langer bij blijven stilstaan, wij hebben, denk ik, ruimschoots ons punt gemaakt en gaan dus over tot de orde van de dag.
Een eerste vermeldenswaardige aangelegenheid sedert de publicatie van ons vorig herderlijk schrijven, waren zekerlijk de enkele dagen die Aloysia en ikzelve doorbrachten aan onze Noordzeekust, samen met jeugdvrienden uit het verste oosten van onze Vlaamse regio, meer bepaald uit Dilsen Rotem. Tezamen brachten wij een hogelijk gewaardeerd bezoek aan Lissewege, onder andere ook daar één van onze Limburgse vrienden al geredelijk lange tijd met het plan rondliep om tijdens de maand juli een meer dan tweehonderd kilometer lange voettocht naar Compostela af te leggen - zij is inderdaad niet de énige die met zulke intenties behept is - en omdat ook Lissewege een "Sint-Jacobskapel" bezit. De hieronderstaande lichtdrukmaal toont haar echtgenoot en ons beiden, waarbij het halo van mijn pauselijke keerzijde toepasselijk zorgt voor een eclatante reflectie van even schitterende zonnestralen in de schaduw van de hoofdkerk, waarbinnen het St.-Jacobsaltaar een halteplaats was voor voornamelijk Scandinavische en Baltische pelgrims op weg naar Santiago.
Begin juli bracht Aloysia en mijzelve na meer dan dertig jaar wederom naar het Kasteel van Schoten, voor de éénenvijftigste uitvoering van het Wereldfestival, en wel op uitnodiging van één van de sympathieke medewerkers én tevens oud-collega Xavier. Wegens minder goede weersomstandigheden tijdens het etmaal volgend op de Vlaamse Nationale Feestdag mochten wij van het spetterende spektakel genieten binnen de tent, op uitgelezen VIP-plaatsen. Vooral de groep uit Vanuatu, hieronder afgebeeld, maakte op ons beiden een overweldigende indruk!
Die dansers zijn zo'n vriendelijk volkje, dat ze Xavier gelijk uitnodigden naar hun eigenste eiland, wat ertoe zou kunnen leiden, dat hij volgend schooljaar ook een sabbatjaar aanpakt... Mocht je graag een betere impressie krijgen van de vertoonde kunsten, druk dan hieronder op de afbeelding en daarna op het witte pijltje (iets naar beneden op het volgende scherm te zien) en een totaal andere wereld opent zich voor je ogen en oren en - wie weet - krijg je dan de kriebels om naar de tweeënvijftigste uitgave te gaan kijken.
klik hierboven! Tijdrekenkundig beschouwd volgde enkele dagen later wederommaals een excursie naar het Germania van collega Ratzinger, waarbij deze keer Erpolzheim het voornaamste eindstation vormde en mijn drie Gratiën en ikzelve genoten van uitstapjes langs de Weinstraße en ook naar o.a. Worms en Mainz, meestal met de bedoeling om ook religieuze en museale bouwwerken met ons bezoek te vereren. Dat wij zulks graag laten afwisselen met allerlei gekheden, wordt nog het best geïllustreerd door de volgende fotografische opname, waarbij een beeld wordt geschetst van mijzelve als verafbeelding van de wijngod Bacchus, die vantussen de ranken wijst op het gevaar voor eenieder onder ons die met overmaat zich laaft aan de voortbrengselen van de vruchten des velds. Moge dit ook een waarschuwing inhouden voor het wijselijk hanteren en tot zich nemen van alle mogelijke Duvelse genotmiddelen.
Jullie overladen met nog meer afbeeldingen en uitweidingen over visites aan paleizen, kastelen, kathedralen en andere monumenten wens ik niet te doen, maar een enkel beeld, vastgelegd in de buurt van de Aachener Dom, kan ik jullie toch niet ontzeggen. Of deze opstelling bedoeld was als kunstwerk werd ons niet verklaard, maar wij vonden het toch een wondermooi gezicht.
Na die Germaanse week hebben Aloysia en ikzelve onze tijd met vereende krachten vooral thuis en in de nabije omgeving doorgebracht, waarbij tuingewassen, grasvelden, fruitbomen allerhande met goede zorgen werden omringd. Tussendoor konden wij het niet laten om exposities te bezoeken, al of niet vergezeld van onze pauselijke kleinkinderen. Zo was er, als uitloper van het afscheid dat mijn eegade nam van haar Instituut, eind augustus een uitstap naar onze hoofdstad en een bezoek aan het pas geopende fonkelnieuwe Magrittemuseum. Museum- en verplaatsingstickets waren ons beiden bezorgd door het personeel van die Essense onderwijsinstelling en, wees ervan overtuigd, wij hebben er voluit van genoten in het gezelschap van duizenden anderen, van alle mogelijke nationaliteiten. Een voorbeeld uit de
collectie kunnen jullie hieronder bewonderen.
Samen met Nieke en Wanne hebben oma en opa op één van die vele zonovergoten namiddagen ook nog een felgesmaakt bezoek gebracht aan het Karrenmuseum, vlakbij de Kiekenhoeve, tijdens de laatste voorbereidingsdagen voor de Stoet "850 Jaar Essen". Niet alleen de ijsjes werden gesmaakt of de springkastelen werden getest, maar ook de tientallen karren en wagens met belangstelling benaderd, ten bewijze waarvan hieronder een foto waarop ze bereidwillig poseren.
Een allerlaatste onderwerp voor deze bulle werd alreeds zijdelings aangeraakt in de vorige alinea, namelijk de Historische Stoet ter herdenking van de stichting van de gemeente Essen in 1159, precies 850 jaar geleden. Dat ook deze manifestatie mede door de participatie van een aanzienlijk aantal oud-collega's een hoge luister bereikte, heeft ertoe bijgedragen dat Aloysia en ikzelve het schouwspel onder de stralendblauwe hemel met intense attentie hebben beleefd. Slechts één voorbeeld van de vertoonde taferelen willen wij jullie hieronder indiceren, weliswaar één zonder afbeelding van ex-mede-ambtgenoten, maar ter illustratie van het opvallende fenomeen, dat telkens wanneer er Neder-Essenaren (je-weet-wel!) betrokken waren bij de performance er danig veel kabaal, bombarie, zeg maar stennis mee gemoeid was. Vandaar dan ook dit beeld van een schermutseling tussen Spaanse hellebaardiers enerzijds en enkele recalcitrante leden van de "borgerij" of stadswacht van Bergen op Zoom anderzijds. Dat even later zowel een ambulance als een MUG dienden te interveniëren berust op louter toeval.
Uiteindelijk afscheid van jullie allen nemen zou ik willen doen met een referentie naar de informatie verschaft door onze jongste telg als medewerker van de krant die zorgde voor de historische primeur van een op het internet te volgen "voetbal"wedstrijd van onze Roze Druiven in Armenië. Zij zorgt voor de lokale nieuwtjes van onze gemeente Kalmthout en treedt hiermee glansrijk in de voetsporen van mijzelve. Een simpel klikken op deze link, brengt jullie meteen op de goede site.
A.P.
posted by aloysiusprimus at 9:17 PM
2 comments
