Singhet ende weset vro

Waarde volgelingen,

Wederom is de eerste helft van de maand verlopen, dus noopt de plicht en de gedrevenheid ons wederommaals een bul te plegen teneinde elkeen van jullie, en één in het bijzonder, op de hoogte te brengen van de meest importante feitelijkheden, die zich tijdens de afgelopen periode hebben voorgedaan in onze (virtuele) realiteit.

Na de zaaalige etmalen doorgebracht op dat tropisch verhitte eiland in de Atlantische Oceaan, waarover nog bericht werd in de vorige editie, nam Mijne Pauselijke Waardigheid voor het eerst, maar zeker niet voor het laatst, de gelukzalige Taak op zich om tweemaal 's weeks de beide kleindochtertjes vanuit hun Pedagogisch Instituut "De Brenne" huiswaarts te begeleiden. Dat Aloysius Primus deze opportuniteit met beide handen, en vooral voeten, aangreep om de hem bekende reisweg richting ons Geliefde Instituut op de fiets af te leggen, ondanks menige maartse bui, zal voor niemand onder jullie als een surprise overkomen. Hij betreurt daarbij overigens wel dat de fietsvergoeding, die hem destijds ten deel viel vanwege de Inrichtende Macht of een andere bestuurlijke instelling, niet langer per afgelegde kilometer wordt verleend. Maar dit gemis wordt ruimschoots vergoed door de dankbare blik in de ogen van de twee kleuters, wanneer zij hun opa in het blikveld krijgen. Een bijkomend pluspunt is ongetwijfeld de gegevenheid, dat oud-collega Robert Soetewey zich geregeld van een gelijkaardige opdracht kwijt, waarbij nieuwtjes allerhande uitgewisseld worden. Als illustratie vinden jullie hieronder een afbeelding van de twee voornoemde nazaatjes, weliswaar al geruime tijd geleden op de gevoelige plaat vastgelegd.

De indruk kan gewekt worden dat de beide kleuters zich hier in hun klasje bevinden, maar dat is slechts schijn; zij vermaken zich daarentegen in de veranda, waarvan de balken enkele maanden geleden nog werden beschilderd door AP.

Andere bezigheden die de moeite waard zijn hier te vermelden vormen werkzaamheden achteraan op het landgoed, waarbij een glazen broeikas uit de grond gestampt zal worden, teneinde daarin groenten en fruit te kweken om het hoofd te bieden aan een stelselmatig oprukken van een stijgend verlies van koopkracht. Daar wij, zoals de Gouverneur van de Nationale Bank dat wel kan, geen gebruik kunnen maken van een notionele intrestaftrek, daarbij voor ogen houdend, zoals één onder jullie in het bijzonder ooit plastisch opmerkte dat zulks zekerlijk niet uit de hand mag lopen, voelen wij ons verplicht zelf meer tuin- en landbouwproducten voort te brengen. Eventuele resultaten zullen jullie bij volgende afleveringen niet onthouden worden.

Iets van een totaal andere orde, van de hak op de tak springend, vormt de wetenswaardigheid dat Mijn Pontificale Hoogheid een naamgenoot heeft in de boeiende televisiereeks Sesamstraat, en dan vooral in de Amerikaanse tegenhanger Sesame Street. De genaamde Aloysius Snuffleupagus (kortweg Snuffy) is daarin bevriend met Pino. Zoals de meeste vierjarigen is hij op zoek naar manieren om met simpele dingen om te gaan en zijn eerste impuls is vaak het simpelweg op te geven, maar geholpen door zijn gevederde en andere vriendjes vindt hij gewoonlijk wel een oplossing voor zijn problemen. Pieter wees mij op het bestaan van dergelijk individu en een afbeelding van de genaamde Snuffy. Enige gelijkenis schuilt misschien in de vacht, alhoewel ook daarin niet mag overdreven worden.
Een minstens even surrealistisch verhaal speelt zich ondertussen al vele maanden af in onze contreien - wij horen net vermelden dat de vice-premier of kandidaat premier Leterme ervanuit gaat dat hij tegen maandag(avond) over een mogelijk regeerakkoord zal beschikken en ook vandaag kunnenwij er niet omheen om te verwijzen naar die gegevenheid. Wij verhopen daarbij dat de notoire Standardfan zich niet verplicht zal voelen nog deze goede week de bekende pijp aan Maarten (of is het toch Martin ?) te geven,zoals een bekende cartoonist nog niet zo lang geleden afbeeldde.

Ondertussen maken wij ons sterk dat de meesten onder onze talrijke lezers zich al enige tijd afvragen wat de inhoud van dit schrijven toch te maken kan hebben met de titel die erboven prijkt. Graag gaan wij hiernavolgend in op deze bedenking. Met diepe spijt in het hart doen wij vanop deze plaats aan de hele wereld kond dat wij vandaag een erg goede vriend, een mede-bas van de bovenste plank en tevens nestor van onze zangvereniging ten grave hebben gedragen. Hoewel hij de leeftijd van 82 jaren al bereikt had, bleef hij trouw zijn deel van de partituren vertolken en gaf daarbij ons allen het voorbeeld dat zingen tot vreugde leidt. Wij zullen dit nooit vergeten.

Voor één onder jullie in het bijzonder biedt bovenstaand lichtdrukmaal allicht de gelegenheid om nog een oude bekende terug te zien. Het weze hem vergund.

A.P.