Monday, December 15, 2008

Suers ende Soets

Hogelijk gewaardeerde lezer,

Omstreeks deze tijd van de maand, zowat tussen Volle Maan en Laatste Kwartier, begeeft Mijne Pauselijke Onfeilbaarheid zich bij volle bewustzijn aan de arbeid, wederommaals frontaal ten opzichte van het Scherm, lichtjes gebogen over het klavier teneinde zich te kwijten van de nauwelijks te overschatten opdracht, aanvaard in tempore opportuno, om explicaties te verschaffen aangaande feitelijkheden c. M., waarbij geen onderscheid wordt gemaakt tussen allerindividueelste en kosmische evenementen, zolang ze maar het vermelden waard blijken.
Bij deze werkzaamheden zal uw Pontifex voortaan steeds voor ogen houden dat onderhavige bulle te categoriseren valt onder "staatsgevaarlijk", een uitspraak ontsproten aan de "hersen"kronkels van de ondertussen universeel gekende en beruchte Crembo (inderdaad, rijmt op Flahaut), die het bestond om al onze medebloggers wereldwijd als criminelen af te schilderen. Dat genoemde hypocriete Kierewiet bij deze gelegenheid applaus oogstte vanop de meeste parlementaire zitplaatsen, bewijst eens te meer welke waarde weldenkende burgers aan deze Eerbiedwaardige Instelling dienen te schenken. Als voorbeeld van dergelijke fenomenen verlink ik ieder van jullie, doch één in het bijzonder, naar nitwit , en let dan vooral op de (gehandschoende!) rechterhand van de betrokkene in de uiterst rechtse afbeelding op de startpagina. Daar hoeft, geloof ik, geen tekening meer bij, zeker niet gezien de schapelijke blik van de figuur geheel rechts op de illustratie. Voor de enkelen onder mijn volgelingen die zich geen beeld zouden kunnen vormen van de onbenul die hier al veel te veel attentie heeft gekregen volgt hieronder een lichtdrukmaal.


Van een geheel andere orde, alhoewel..., is de actualiteitswaarde van een volgende schertsfiguur, die zich tijdens dezelfde afgelopen maand ook ongedwongen voor de nationale camera's bewoog en daarbij allerhande naar de kop geslingerd kreeg, omdat de schare gedupeerden, al dan niet voorzien van blauw bloed, het meer dan hemeltergend vond, dat dit heerschap ter verdediging van zijn aloude ridderlijke vriend, Maurits, het als niet minder dan klinkklaar evident beoordeelde, dat hij dan diens afgestane plaats zou innemen, alsof er geen odeurtje aan de ciel was, waarbij niemand onder ons een dessin behoeft om zo onfeilbaar te voorpellen wat de gevolgen van een dergelijke actie zouden zijn geweest: van hetzelfde laken, lood om oud ijzer, pest of cholera, Crembo of Flahaut... Dat deze burggraaf ofte vicomte daarmee niet aan zijn proefstuk zou zijn geweest, daarover twijfelt wederom niemand van mijn talloze lectoren. Toch meen ik een illustratie van bedoelde sujet niet te kunnen achterhouden. Vandaar, hieronder afgebeeld met het karakteristiek geheven vingertje Etienne (zeg maar Steve) Davignon.


Om deze reeks nulliteiten af te sluiten had Mijn Hoogwaardigheid gedacht aan een eerder Transatlantische Figuur, aanbeden door één van de twee voorgaanden en door hem erkend als het na te volgen voorbeeld qua oorlogszuchtige en wereldveroverende escapades, geheel en al ontdaan van overbodige verstandelijke vermogens, louter terend op een innerlijk vuur, dat zo mogelijk de hele planeet aan zijn voetzolen zal laten likken: de enige échte, onvervalste G.W.Bush, die gisteren nog maar eens een onvergetelijke indruk maakte in het centrum van Bagdad, tijdens een opgemerkte toespraak. Jullie allen, en één in het bijzonder, wil ik aan de hand van volgend filmfragment deelgenoot maken van deze historische tweevoudige vuileschoenslingering naar de "machtigste" man op aarde:maat 48.

Genoeg gebeuzeld echter: er vonden gelukkig nog talrijke evenementen plaats in dit ondermaanse, gebeurtenissen die deugd aan het hart deden of aan andere lichaamsonderdelen.
Zo was er op zondag 23 november een loopgebeuren in Essen-Horendonk, dat aan de deelnemers en toevallige toeschouwers nog lange tijd een deugddoende herinnering zal bezorgen, al was het maar omdat het definitief achter de rug ligt. De bijhorende afbeelding, geplukt van de hoogstgevaarlijke site van de organisatoren, dient ter ondersteuning van de stelling, dat het hier wel degelijk om rasecht hondenweer ging. Dat geen van de vele participanten van ons geliefde Instituut op de afbeelding voorkomt, is ook voor jullie Eerbiedwaardige Voorganger een spijtige zaak, maar met enige imaginatie kunnen jullie je toch een beeld vormen van de gelukzalige taferelen aan de eindstreep, waarbij zowel deelnemer als supporter elkaar hartstochtelijk om de hals vielen.

Verder was er ook nog het absoluut onvergetelijke Sinterklaasgebeuren in De Brenne, de kleuterschool waar op woensdag 3 december de grote Heilige uit Myra een voorproefje van zijn kunnen gaf, samen met een stel onhandige Pieten. Wie er ook een voorstelling ten beste gaf was de "moeke" van Nieke en Wanne, waarbij de jongste er een beetje erg beduusd bijstond, zeker ook omdat haar mama ondertussen al zowat een week in het ziekenhuis lag met het vooruitzicht van een operatieve extricatie van de gal, wat haar jongere zus enkele jaren geleden insgelijks overkomen is. De voorstelling van moeke Annetta betrof een versje, handelend over een kindje dat aan de Goedheiligman een broertje vroeg op 6 december, iets waarbij één onder jullie zich wel wat zal kunnen voorstellen. De twee afbeeldingen hieronder spreken boekdelen.
























En dan tenslotte, de laatste maar niet de minste, wil ik melding maken van twee wonderbaarlijke verschijningen in de gedaante van minstens een Aartsengel, maar dan wel op zulk miraculeuze wijze, dat mijn rotsvaste geloof nog rotsvaster werd. Stel u toch voor: op 1 december ontvingen wij, Aloysia en ikzelve, een atletische figuur in Nikè-blauw, als uit de hemel gezonden op de feestdag van Sint-Elooi, patroonheilige van o.a. goud- en zilversmeden, slotenmakers en ook lichtekooien; en dan gisteren aan de dag nog, of eerder aan de avond, viel ons eenzelfde wondervolle eer te beurt, een deze keer in enigszins flatterend grijs uitgedoste verschijning op de feestdag van Johannes (neen, niet Markus) van het (beetje laaghangend) Kruis. Deze mystieke ervaring heeft mij ongetwijfeld gesteund bij het tot een (goed) einde brengen van deze zending op de feestdag van o.a. Hadewijch, dé mystieke dichteres uit onze contreien.
Vermoeid, maar buitengewoon voldaan leg ik hierbij symbolisch de pen terneder, reeds verlangend uitziend naar de dag van de volgende editie.

AP