The Draftsman
Avete, Waarde Volgelingen,
Met enige nervositeit en lichtjes aarzelend begeeft Uwe Hoogheiligheid zich vandaag al op Zijn blogwerk, vooruitziende als Hij somtijds is en voor ogen houdende dat het morgen, decima quinta, weleens moeilijk tot onmogelijk zou kunnen worden om aan alle in Hem gestelde verwachtingen, ook die van heinde en verre, te voldoen. Het heeft Hem zeker deugd gedaan te mogen vaststellen, dat ook in het verafgelegen Limburg oud-partijsecretarissen en dito voorzitters al dagenlang op uitkijk staan om deze Pauselijke berichten te mogen savoureren.
De eigenlijke reden voor dit probeersel is de goede raad vanwege Marco Polo gecombineerd met een wijze opmerking van één van mijn anglofiele collega's, die zeer ten gronde opmerkte dat, indien leerlingen niet steeds al hun taken tot de laatste dag voor zich uit zouden blijven schuiven, zij er ongetwijfeld met de vingers in de welbekende neusgaten in zouden slagen de hen opgelegde werken tijdig uit te voeren.
De afgelopen 28 dagen brachten niet echt onthoudenswaardige feiten aan het licht, tenzij wij de verdere onthullingen aangaande de gokverslaafde voetbaltrainers en hun al dan niet met de dood bedreigde adepten voor waar blijven aannemen; daarnaast is er ook, voor sommigen onder ons althans, de prangende vraag of Sharon nog steeds in leven wordt gehouden, of mevrouw Erdal, zowat de enige allochtoonse wier overhaast vertrek niet op applaus onthaald wordt door onze bruine medeburgers, werkelijk haar straf in een Belgische gevangenis zal willen uitzitten.
Die laatste prikkel van amigo Marco slaat werkelijk alles: het blijft Mijne Gelukzaligheid verbazen hoe de betrokkene telkens weer erin slaagt alle volgelingen op één rij te krijgen tegen het midden van de maand en ik kan dit enkel hogelijk waarderen.
Gisteravond heeft Aloysia Prima een voorbereidende vergadering bijgewoond omtrent het museumbezoek dat wij tezamen met voornamelijk een vrouwelijk publiek aan Madrid zullen brengen tijdens de eerste week van de komende Paasvakantie. Volgens haar welbevinden heeft de gids kosten noch moeite gespaard om de deelnemers zoveel mogelijk van kunst en cultuur te laten genieten. Hoogstwaarschijnlijk zal de volgende berichtgeving (op Paaszaterdag!) dus wel iets meer om het lijf hebben, dan het voorliggende stuk. De belangstellenden in alle mogelijke windstreken zullen mij hopelijk vergeven, dat ik deze maand niet verder kom dan deze schamele overwegingen.
Het wordt zo stilaan tijd voor mij om deze ontboezemingen tot een einde te brengen, want de plicht van het bijwonen van klasseraden roept almaar luider.
A.P.
Met enige nervositeit en lichtjes aarzelend begeeft Uwe Hoogheiligheid zich vandaag al op Zijn blogwerk, vooruitziende als Hij somtijds is en voor ogen houdende dat het morgen, decima quinta, weleens moeilijk tot onmogelijk zou kunnen worden om aan alle in Hem gestelde verwachtingen, ook die van heinde en verre, te voldoen. Het heeft Hem zeker deugd gedaan te mogen vaststellen, dat ook in het verafgelegen Limburg oud-partijsecretarissen en dito voorzitters al dagenlang op uitkijk staan om deze Pauselijke berichten te mogen savoureren.
De eigenlijke reden voor dit probeersel is de goede raad vanwege Marco Polo gecombineerd met een wijze opmerking van één van mijn anglofiele collega's, die zeer ten gronde opmerkte dat, indien leerlingen niet steeds al hun taken tot de laatste dag voor zich uit zouden blijven schuiven, zij er ongetwijfeld met de vingers in de welbekende neusgaten in zouden slagen de hen opgelegde werken tijdig uit te voeren.
De afgelopen 28 dagen brachten niet echt onthoudenswaardige feiten aan het licht, tenzij wij de verdere onthullingen aangaande de gokverslaafde voetbaltrainers en hun al dan niet met de dood bedreigde adepten voor waar blijven aannemen; daarnaast is er ook, voor sommigen onder ons althans, de prangende vraag of Sharon nog steeds in leven wordt gehouden, of mevrouw Erdal, zowat de enige allochtoonse wier overhaast vertrek niet op applaus onthaald wordt door onze bruine medeburgers, werkelijk haar straf in een Belgische gevangenis zal willen uitzitten.
Die laatste prikkel van amigo Marco slaat werkelijk alles: het blijft Mijne Gelukzaligheid verbazen hoe de betrokkene telkens weer erin slaagt alle volgelingen op één rij te krijgen tegen het midden van de maand en ik kan dit enkel hogelijk waarderen.
Gisteravond heeft Aloysia Prima een voorbereidende vergadering bijgewoond omtrent het museumbezoek dat wij tezamen met voornamelijk een vrouwelijk publiek aan Madrid zullen brengen tijdens de eerste week van de komende Paasvakantie. Volgens haar welbevinden heeft de gids kosten noch moeite gespaard om de deelnemers zoveel mogelijk van kunst en cultuur te laten genieten. Hoogstwaarschijnlijk zal de volgende berichtgeving (op Paaszaterdag!) dus wel iets meer om het lijf hebben, dan het voorliggende stuk. De belangstellenden in alle mogelijke windstreken zullen mij hopelijk vergeven, dat ik deze maand niet verder kom dan deze schamele overwegingen.
Het wordt zo stilaan tijd voor mij om deze ontboezemingen tot een einde te brengen, want de plicht van het bijwonen van klasseraden roept almaar luider.
A.P.
posted by aloysiusprimus at 7:05 PM
4 comments
