Leeds United For Ever!

Avete, waarde volgelingen,

In het licht van de voorbije dagen, wens ik vanavond het woord tot ieder van jullie, en tot één in het bijzonder, te richten. Afgelopen donderdag beleefde mijn Pauselijkheid een onvergetelijke sensatie in de vorm van een uiterste waardering, zowel vanwege de nauwste aanverwanten als, zeker ook, in de educatieve instelling waar hij halftijds verblijft met het inzicht om, desnoods tegen wil en dank in, een schare pupillen tot een hoger kennisniveau te verheffen, dit laatste niet altijd met het gewenste resultaat, volmondig toegegeven.
Vooreerst waren er de nieuwe, compacte radio, mij geschonken door de twee jongste nazaten om mij de kans te geven BBC Worldservice en Five Live in meer optimale omstandigheden te beluisteren, en de Kakafonie van Gerrit Komrij, mij toegestopt door mijn gade, weliswaar op mijn eigen verzoek, die mij, nog voor het ochtendgloren en de fietsreis schoolwaarts, tot lyrische ontboezemingen noopten.
Zowel de hartelijke wensen, het euh... verjaardagskaartje met het uitverkoren duo lippen versierd als het sprekende T-shirt, waarvan mij de diepere betekenis alsnog ontgaat, maakten mijn laatste PITO-verjaardag tot een emotioneel top-evenement. Toen ik die avond dan ook nog een Hommage op mijn pc-scherm te lezen kreeg, werd het mij ruimschoots te machtig en zat ik sprakeloos van geluk... werkelijk dit was een vrijwel goddelijke ervaring van gelukzaligheid.
Echter, hiermee was nog lang geen einde gekomen aan mijn reeks positieve ervaringen, want wat mij deze morgen overkwam, overschreed ten volle de grens van het onwaarschijnlijke, toen onze tweede dochter en haar levensgezel mij een reeks objecten toestopten die mij onmiddellijk een aantal vreugdekreten ontlokten, daar zij mij hiermee tot een toppunt van opperste voldoening brachten. Jullie raden nooit waarmee precies, vandaar deze nadere verklaring.
Om te beginnen was er de DVD getiteld 100 greatest Leeds goals, een titel die, wat mij betreft, voor zich spreekt en daarnaast nog twee recente boekwerken, namelijk THE DAMNED UNITED van David Peace en ook nog Leeds United on Trial van David O'Leary, ex-manager van mijn geliefde club. Dat het toeval ervoor heeft gezorgd dat de beide auteurs dezelfde tot-de-verbeelding-sprekende voornaam dragen, laten we even in het midden, feit is wel dat onze jongens gisterennamiddag roemloos ten onder gingen thuis tegen Stoke City, en door dit resultaat op de 22ste plaats in het klassement terechtkwamen. Juist nu blijven wij als trouwe supporter op post en hopen op een kentering volgende dinsdagavond.
Om begrijpelijke redenen zie ik mij nu genoodzaakt afscheid van jullie te nemen en jullie te danken voor het opgebrachte geduld bij het lezen van de voorgaande notities.

A.P.