Saturday, November 15, 2008

Koninginnedag!!!

Waarde blogfanaten,

De titel boven deze missive vergt voor de meesten onder jullie zeker wat meer expliciterende uitweidingen, maar voor één in het bijzonder gaat ongetwijfeld meteen al een licht op bij het aanschouwen van dit opschrift: één dag na de zestigste verjaardag van Charles, Prince of Wales voor het leven, is het vandaag aan La Pola om een jaar dichter bij die zestig te komen. Langs deze weg wensen wij, Aloysia Prima en ikzelve, haar in het verre Amsterdam bij Bram een allergelukkigste verjaardag toe en nog vele gelukkige jaren. Daar zorgt Marco wel voor.

Trouwens, wat die Charles betreft, er zijn de laatste dagen nog wel meer 'luie sjoarels' die van zich laten horen hebben, al of niet met 'truken'. Zo is er uiteraard Karel De Gucht, onze buitenlandminister, behalve voor Congo, die een 'vermoeden van schuld' meent te kunnen counteren via schoonbroer en schoonmoeder. Waarschijnlijk gaat hij ervanuit dat alle burgers van deze contreien achterlijke caracteriëlen zijn, die enkel om de twee jaar hun stem op de juiste politicus moeten uitbrengen en er verder het zwijgen toe moeten doen en zéker geen kritiek laten horen omtrent 's mans politieke en financiële strapatsen. Verder is er natuurlijk ook nog Charles (sjoareltje) Fils-à-papa, onze facteur-buitenlandminister voor Congo, die Kabila Fils-à-papa in zijn mooie vlieger te woord mocht staan en daarna aan zijn collega mocht meedelen dat enkel Leterme de relatie met onze oud-kolonieheerser weer rekt kan trek.

Hierboven een illustratie uit De Morgen van enkele maanden geleden, want de afbeelding in de krant van heden kon ik onmogelijk 'opladen' wegens onvoldoende experiëntie in het kopiëren van lichtdrukmalen uit nieuwsbladen. Ik reken erop dat één van jullie mijn Pontificale Onfeilbaarheid in de kortste keren vertrouwd zal maken met de vereiste technieken om een volgende(?) bul nog meer en vooral beter op te smukken. Door al die technische rompslomp was ik bijna nog een andere Karel vergeten te vermelden, misschien wel de beroemdste van allemaal: Karel Paul Boon, één van de vooraanstaandste Vlaamse scribenten, wiens meesterwerk hedendaags als musical te bewonderen en te smaken valt, zelfs door onze minister-president. Een afbeelding van deze "viezentist" (Boontje, bedoel ik) lijkt mij hier overbodig.
Een andere viezentist daarentegen meen ik zelfs te moeten afbeelden, al was het maar om mijn bloglezer(e)s(sen) die niet geabonneerd zijn op Humo en één in het biezonder, alsnog een inkijkje te gunnen. Mocht de censuurwet mij alsnog de das omdoen en mij eventueel tot een guantanamoverblijf in Brugge dwingen, dan zal iemand mij ongetwijfeld uit dankbaarheid met zijn bloggebeuren weten te troosten. Hieronder de gewraakte afbeelding uit dat weekblad van vorige week.

Zeg nu zelf, de photoshopper die deze afbeelding in mekaar knutselde komt, wat dat vakwerk betreft, nog niet aan de enkels van Marco, dus zal het wel aan de nederlandsonkundigheid van de afgebeelden liggen, dat zij het satiregehalte niet konden (h)erkennen.

Genoeg gezwetst nu over die staatsmannelijke en andere onbenullen, zodat we eindelijk tot de kern van de zaak komen: de onvergetelijke en dus meer dan vermeldenswaarde feitelijkheden van de afgelopen maand. Vooreerst, en voornamelijk, was er de excursie naar een andere speeltuin dan het eigen Castel Gandolfo, namelijk ... Plopsaland! Dat dit avontuur ondernomen werd samen met onze twee pauselijke kleindochtertjes, maakte deze uitstap alleen maar genietbaarder en aangenamer. Om wille van monetaire motieven - ook een pontifex maximus moet de laatste maanden op de kleintjes ( = de centjes) passen - vond het evenement plaats eind oktober, tijdens de week waarin de meeste van mijn bloglezers van educatief verlof konden genieten, want in die periode mochten leerkrachten en hun verwanten genieten van onwezenlijk enorme kortingen. De twee jongste deelnemers genoten de godganse dag met volle teugen van de aangeboden vermakelijkheden. Op de afbeelding hieronder waren ze eventjes op verkenning in de verblijfplaats van Piet Piraat, één van de lokale helden, die echter, helaas, toevallig op dat eigenste ogenblik afwezig bleek te zijn.

Ook La Prima vond de attracties meer dan amusant, totdat het noodlot ongenadig toesloeg in twee van de bochten van de glijbaan, waarbij ze jammerlijk de binnenste kruisband in haar linkerknie verrekte, met het gevolg dat ze zich tot op de dag van vandaag strompelend en soms steunend op een wandelstok moet voortbewegen; ja, ook naar de school, want dat laatste schooljaar wil zij in schoonheid en zonder absenties liefst tot een goed, een zalig einde brengen. Dat zij manmoedig haar pijn verbeet, wordt hieronder geïllustreerd in een opname die na de jammerlijke feiten werd gecreëerd.

Vervolgens was er een gezellig museumbezoek met het zwemclubje, waarmee La Prima wekelijks een uurtje in het water doorbrengt, aan de fototentoonstelling 'The show' van één van de zwemsters, Karin Borghouts. Liefhebbers kunnen nog tot 29 november terecht in de "RUIMTE MORGUEN", Waalse Kaai 21-22, 2000 Antwerpen. Daarna was er nog een even gezellig etentje in" 't kaneel", enkele huizen verder. Wegens de hierboven reeds aangehaalde reden verkeer ik, helaas, in de onmogelijkheid om een afbeelding te vertonen van het etentje achteraf, maar de lichtdrukmaal hieronder, schetst voldoende dat een bezoekje aan de fototexpositie zeker de moeite waard is.

Verder waren er nog de steeds weerkerende klusjes en andere bezigheden, die ervoor zorgen dat Mijne pauselijke Hoogwaardigheid zijn dagen niet louter in ledigheid dient door te brengen. Een nieuwigheid toch, ten dele in het leven geroepen op initiatief van onze gemeentelijke diensten, is het verzamelen van afgevallen bladeren in een draadkorf vooraan. Mits enkele voorwaarden die noodzakelijk vervuld dienen te zijn, worden de draadkorven vanaf 15 (!) december gratis leegehaald door de gemeente. Om een aantal onder jullie een idee te geven van wat met het voorgaande bedoeld is, volgt hieronder een illustratie.

Tenslotte kan ik het niet laten om van dit schrijven gebruik te maken om uiting te geven aan een levensdroom: heel erg zou ik het op prijs stellen om, samen met iemand die iedereen onder jullie zich wel voor de geest zal kunnen halen, een gelijkaardige onderscheiding te verkrijgen als wat hieronder in een laatste afbeelding vertoond wordt: twee niet meer zo jonge heren die naar hen een pad in de gemeente vernoemd krijgen, omdat zij vrijwel dagelijks samen door het pad fietsten. Hier in de buurt is er nog wel een doodlopend straatje-zonder-naam, dat misschien toch wel een naam verdient.

Waarde blogfanaten, ik wil hier graag een einde aan breien en hoop van u hetzelfde.

AP