Zomaar

Waarde volgelingen,

Met de prachtige wintervollemaan in een prachtige halo aan het firmament lijkt het wel alsof ook de heidense weergoden mijn maandelijkse mededeling in het volle schijnsel van een hemels licht willen plaatsen. Het kan niet anders of de fel opgefokte verwachtingen moeten grondig naar een totale teleurstelling leiden. De tientallen, ik wil bescheiden blijven, die de laatste dagen aan niets anders gedacht hebben, wens ik toe dat het toch nog op een min of meer positieve ervaring mag uitdraaien. Eén van hen bijzonderlijk wil ik er nogmaals op wijzen dat het niet alles goud is wat blinkt; overigens zij hem ook een spoedig herstel van een langzaam de kop opstekende influenza toegewenst.
De periodiek opduikende noodzakelijk evaluatie van de kennis van onze pupillen ligt alweer voor een groot gedeelte achter ons en de komende dagen zullen wij ons mogen concentreren op de overwintering van de talrijke gewassen op ons landgoed, zodat de geest even op adem kan komen van de veelvuldige min of meer ergerlijke blijken van incompetentie, die gepaard gaan met de hogergenoemde beoordelingsmomenten ( en dat niet alleen bij de begeleide jongelingen!) en de aandacht kan afdwalen naar belangrijker elementen in dit ondermaanse bestaan.
Mijn levensgezellin heeft zich de laatste uren met volle overgave op het boeken van goedkope luchtreizen naar het zuiden van ons continent gestort en zij is er tenslotte in geslaagd twee plaatsen te reserveren voor een betaalbare prijs op een vlucht naar de geboorteregio van de onnavolgbare, geniale canvasveroveraar Pablo P. Dientengevolge zullen wij de laatste uren van 2005 en de eerste dagen van 2006 in het zonnige zuiden van ons werelddeel doorbrengen en wie weet komt er volgende maand misschien wel een verslag van ons verblijf aldaar.
Wat mijn persoonlijke heropneming van de leeswoede betreft, kan ik de rechthebbende ook meteen geruststellen: het desbetreffende werkje geniet ook buiten de opleturen volop mijn enthousiaste aandacht en wekt door de lectuur inderdaad talrijke nostalgische mijmeringen die zo karakteristiek voor een bepaalde leeftijd (of zou het toch al ouderdom moeten zijn?) zijn. Het zal de bedoelde impulsgever misschien ook aangenaam verrassen dat mijn zoon mij erop wees dat hij de auteur van het werkje enkele bladzijden had horen voorlezen op de Nieuwmoerse Zolder, zowat ruim een half jaar geleden. Terloops indiceerde hij me dat de gezegde Rick de Leeuw aanstaande januarimaand de beroemde debuutplaats met een volgende bezoek zou vereren (helaas waarschijnlijk al meer dan uitverkocht).
Afscheid wilde ik deze maand of liever dit jaar nemen, met de verwijzing naar een belangwekkend, verdienstelijk initiatief dat één dezer dagen, volkomen verdiend overigens, de Wablieft-prijs in de wacht sleepte en ons allen nog jaren van onschatbaar nut zal kunnen zijn: het alomgeprezen seniorennet, dat zeker ook de toenadering tussen de verscheidene individuen en naties van deze globe zal bewerkstelligen. Mocht je al een onbedwingbare drang naar dat web voelen, voel je vrij om hiernaast het adres te vinden.
Tot slot wens ik alle mogelijke (toevallige) lezers uiteraard een prachtig jaareinde, vergelijkbaar met het ondertussen al wereldberoemde te vroege kerstverhaal, en een oververdiende kerstvakantie en aanverwante.

Aloysius Primus