Boerengolfsportdag 2005

Hoi allemaal,

De meeste van mijn lezers hebben ondertussen al wel begrepen dat ik niet zo maar in mijn pen kruip, maar vandaag is wel degelijk een gelegenheid om jullie te laten meegenieten van bijna buitenaardse ervaringen.
Na een min of meer grondige voorbereiding op de komende zaken, begonnen wij deze morgen omstreeks kwart voor negen aan een langgerekte fietstocht naar Nispen en weer terug. Murphy bleek meteen aan onze zijde, want bij de eerste de beste kans om verkeerd te rijden namen wij die met de beide handen aan ... en van dan af liep zowat alles mis wat kon mislopen! Even verder reden we een doodlopende weg in, die ons tot op een maïsveld leidde.
Gelukkig waren we ook nog vergezeld van leerlingen die meer vertrouwd waren met de lokale omstandigheden en die ons, via een kleine omweg, weer op het rechte pad brachten. Een paar kilometer verder liep de trapas van de fiets van een andere leerling muurvast; wij meenden dat het niet nodig was de materiaalwagenchauffeur telefonisch op de hoogte te brengen, omdat die ons enkele kilometer verder zou opwachten, maar ... die stond al op den Oek, want hij ging er verkeerdelijk van uit dat wij de afgesproken oversteekplaats reeds gepasseerd waren. Op diezelfde oversteekplaats waren werken aan de gang die ons noopten tot enkele gevaarlijke manoeuvres om aan de overkant te geraken. Even verder ontstond er een splitsing van de groep, doordat sommigen wel, en anderen dan weer niet bereid waren de Ring rond Huibergen te volgen ... enkele van de deelnemers namen het initiatief om op eigen houtje meteen naar het einddoel te fietsen, zonder iemand van de begeleiders in te lichten.
Uiteindelijk bereikten we de sportaccommodatie rond kwart over elf en werden daar hartelijk ontvangen door boer, vrouw en dochter. Toegegeven, de weergoden waren tot dan toe echt wel onvoorwaardelijk met ons, want buiten wat druilerig gemiezer, was de fietstocht onder een bewolkte, maar droge hemel verlopen.
Vanaf dat moment maakten de leerlingen, maar zeker ook de begeleidende leerkrachten, dingen mee die hen nog jaren zullen bijblijven: tussen het hoge gras, de éne koeienvlaai nog verser dan de andere, tussen de koebeesten zelf, in de omliggende grachten, onder en over de prikkeldraad, met linker- en rechterklompstokken werden de meest atletische en hilarische hoogte- en verterecords moeiteloos verbroken. De koeien stonden er een beetje meewarig naar te kijken, af en toe (aanmoedigend) loeiend. De beste ploeg, toevalligerwijze de rechtstreekse tegenstrevers van het lerarenteam, versterkt met de twee Jorissen, volbrachten de tien holes, of zijn het toch hols, in welgeteld negenentachtig slagen. Zij kregen elk welverdiend een medaille opgespeld.
De terugweg verliep heel wat vlotter dan de heenreis, de meeste neuzen stonden richting weekend, en alle deelnemers beaamden dat de onderneming als geheel zeker als geslaagd mocht worden beschouwd.
Foto's ter illustratie zijn voorlopig nog niet beschikbaar, maar ongetwijfeld zullen er nog wel een aantal opduiken.

Mvg

Aloysius Primus