Octopussie

Waarde discipelen,

Telkens weer omtrent de Iden van elke maand schijnt het hele maatschappelijke gebeuren zich te richten op grote evenementen, al dan niet van staats(hervormings)belang, om op zulkdanige wijze de importantie van deze dag te onderstrepen. Dat mijn pauselijke onfeilbaarheid heden wederommaals voor de PC heeft plaatsgenomen teneinde jullie allen, en één in het bijzonder (zonder sic), te berichten over de feitelijkheden van de afgelopen maand, valt deze keer dan ook weer niet samen met een onbenullige futiliteit, maar wel degelijk met het heropstarten van een bilateraal overleg tussen de Wijzen aangaande de toekomst van deze staatsconstructie. Ik wil de betrokkenen zeker het voordeel van de twijfel gunnen en de hoop uitspreken dat zij tegen het Feest van de Verrijzenis des Heren zullen slagen in hun niet geringe opdracht de beide gemeenschappen tot solidaire samenwerking te brengen, maar durf mij tevens veroorloven de vrees uit te spreken voor het wellukken van deze onderneming.

Genoeg daarover! Eigenlijk is het doel van deze missive jullie te onderhouden over wat reeds achter de rug ligt, maar toch nog voldoende vers in het geheugen om er nog eventjes over te mijmeren en alzo het leven te veraangenamen. Spontaan denk ik daarbij aan de samenkomst met enkele getrouwen op de dag van het wintersolstitium, zowel in het Ravenhof, als later op die dag in ons geliefde Instituut. Toegegeven, ons bezoek aan de Instelling vond vooral plaats na herhaaldelijk aandringen van mijn compagnon, die zekerlijk overschot van gelijk had met zijn argumentatie om mij alsnog over de streep te trekken. Bij dat bezoek werden wij beiden vooral getroffen door de ontspannen, enthousiaste, bijna ludieke stemming onder onze voormalige collega's aan de vooravond van de kerstvakantie, wat ons achteraf de bedenking ontlokte, dat het schoolleven , zo vlak voor een vakantie, zeker nog niet zo slecht is. Door de omstandigheid dat die dag samenviel met een algemeen alarm inzake fijn stof en aanverwante smog heeft mijn pauselijke fysiek de daaropvolgende week last gehad van allerlei ziekteverschijnselen, die niet noodzakelijk het gevolg van de consumptie van gloeiwijn vormden, maar eerder met de afgelegde fietstocht. Zoals hieronder geïllustreerd kan de oorzaak van de ongemakken misschien ook gevonden worden in de minder ideale houding op het vehikel.

In diezelfde periode bereikten ons talloze gelukwensen voor het nieuwe jaar, sommige ook op digitale wijze. Daarbij viel zeker de wens op die ons bereikte vanuit de Hobokense polder. Het was dan ook met grote verbazing dat wij één van de volgende dagen de onderstaande lichtdrukmaal met kort artikel in één van onze Vlaamse kwaliteitskranten aantroffen. Wij willen jullie het genoegen bij het aanschouwen van deze informatie dan ook niet onthouden. Dat Polo zijn homeovideotraining best nog wat kan opdrijven, blijkt ook duidelijk uit de afbeelding. Wij wensen hem van hieruit veel plezier en succes toe bij die bezigheid.
Daarbuiten valt er, vrees ik, weinig te vermelden: ook Aloysia, Aloysius en de hunnen brachten gezamenlijk festiviteiten door ter viering van messiasgeboortes en jaarwisselingen, net als de meeste gewone stervelingen, waarbij de familiebanden versterkt konden worden rond de feesttafel en dat Fré AfricanisÉ ondertussen weer in het land en aan de feestdis aanwezig was, verhoogde uiteraard de graad van welbevinden van zijn ouders en andere omzittenden. Dat zijn jaar Jo'burg hem niet in de kleren is gaan zitten, mag blijken uit onderstaande illustratie, waarop hij afgebeeld is met zijn jongste zus, Gerhilde, en haar levensgezel, Stijn.

Natuurlijk zou dit epistel verre van volledig en lezenswaardig zijn, mocht er niet in verwezen worden naar de bijeenkomst van vorige week woensdag in onze geliefde Provinciale Instelling. Dat de krasse Pito-plussers ook bij deze gelegenheid zich niet onbetuigd lieten, ja zelfs zowaar even tot de orde geroepen dienden te worden, daar ze hun enthousiasme nauwelijks konden beteugelen en zodoende de ernstige bezigheden achter het gordijn compleet dreigden te verstoren, kan er ook op wijzen dat dergelijke ontmoetingen ook de banden tussen de actieve Pito-personen en de -plussers verstevigen. En wat dat gordijn betreft: voor het eerst in de geschiedenis is er toch een begin gemaakt naar een meer open en transparante sfeer bij dergelijke evenementen. Dat ook hier sprake kan zijn van een gunstige evolutie in de richting van een betere verstandhouding, kan ons allen slechts verheugen. Het deed ons in elk geval deugd zovelen onder jullie weer eens te mogen ontmoeten en met hen van gedachten te wisselen over wat dan ook.
Het is met diepe spijt in het hart, dat ik moet vaststellen dat ik helaas verder niets te vertellen heb. Men heeft mij geleerd dat het in zulk geval best is te zwijgen, vandaar dat ik hier en nu afscheid neem van jullie allen en één in het bijzonder.

A.P.